ചോക്ക്‌പൊടി
ഒമ്പതാം ക്ലാസ്സിലെ രമ്യ
2007ല്‍ അധ്യാപക പരിശീലനം കഴിഞ്ഞ് സര്‍ട്ടിഫിക്കേറ്റ് കിട്ടുന്നതിനും മുമ്പേ ഞാന്‍ ഒരു എയ്ഡഡ് ഹൈസ്‌കൂളില്‍ അധ്യാപകനായി ചേര്‍ന്നു. മറ്റൊരധ്യാപകന്റെ ലീവിലേക്ക് ദിവസക്കൂലിക്കായിരുന്നു ഞാന്‍ അവിടെ ഇംഗ്ലീഷ് അധ്യാപകനായി എത്തിയത്. ഒരെട്ടു മാസത്തോളം ഞാനവിടെ അധ്യാപകനായി തുടര്‍ന്നു. 'ഡെയ്‌ലി വെയ്ജസ്' ആണെങ്കിലും മാസം തികയുമ്പോള്‍ ട്രഷറി വഴി കിട്ടുന്ന സര്‍ക്കാര്‍ ശമ്പളത്തിന്റെ ഒരു സുഖം ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യാനുഭവമായിരുന്നു. എട്ട് മാസം എന്നത് വളരെ കുറഞ്ഞ കാലമാണെന്നറിയാം. എങ്കിലും ആ ചുരുങ്ങിയ കാലത്തിനിടയില്‍ ഒരു ഹൈസ്‌കൂള്‍ അധ്യാപകനുണ്ടാവാനിടയുള്ള സ്‌കൂള്‍ അനുഭവങ്ങള്‍ എന്നെ ത്രസിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ജോലി തുടങ്ങി മൂന്നാം ദിവസം തന്നെ ഹെഡ്മാഷ് എനിക്ക് ഒമ്പത് ഐ-യുടെ ക്ലാസ്സ് ചാര്‍ജും തന്നു. അങ്ങനെ നാല്പതോളം അംഗങ്ങളുള്ള ഒരു ക്ലാസിന്റെ രക്ഷാധികാരി ഞാനായി. ബി.എഡ്. കോഴ്‌സിന്റെ ഭാഗമായ 40 ദിവസത്തെ ടീച്ചിംഗ് പ്രാക്ടീസിനിടയില്‍ വീണുകിട്ടിയ അനുഭവങ്ങള്‍ മാത്രമുള്ള ഒരാളായിട്ടും ക്ലാസ്സധ്യാപകന്റെ റോള്‍ മാക്‌സിമം പ്രൊഫഷണലാക്കാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്.
സ്‌കൂളില്‍ കൊല്ലപ്പരീക്ഷയുടെ സമയമായി. പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞ് ഉത്തരക്കടലാസുകള്‍ മൂല്യ നിര്‍ണ്ണയം നടത്തി മാര്‍ക് ലിസ്റ്റുകള്‍ ക്ലാസധ്യാപകരുടെ കൈകളിലെത്തി. എന്റെ ക്ലാസ്സില്‍ മൊത്തം ആറ് കുട്ടികള്‍ തോറ്റിരിക്കുന്നു. മൂന്ന് ആണ്‍കുട്ടികളും, മൂന്ന് പെണ്‍കുട്ടികളും. വളരെ കുറഞ്ഞ മാര്‍ക്കിന് ഒരു വിഷയത്തില്‍ തോറ്റതിന്റെ പേരില്‍ മാത്രം ഒമ്പതാം ക്ലാസ്സ് കടമ്പ കടക്കാത്ത ഒരാണ്‍കുട്ടിയും ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയും എന്റെ മോഡറേഷനില്‍ ജയിച്ചു കയറി. മറ്റ് നാലുപേരുടെ കാര്യത്തില്‍ ഒരഡ്ജസ്റ്റ്‌മെന്റും നടക്കില്ലായിരുന്നു. അക്കൂട്ടത്തില്‍ ഒരാളായിരുന്നു രമ്യ. പഠനത്തില്‍ അല്പം പിറകോട്ടാണെങ്കിലും ക്ലാസ്സില്‍ നല്ല അച്ചടക്കമുള്ള ഒരു പാവം കുട്ടി. ക്ലാസ്സിലായാലും പുറത്തായാലും എപ്പോഴും ചിരിച്ചു കൊണ്ടേ ഞാനവളെ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ.
റിസള്‍ട്ട് വന്നപ്പോള്‍ വിജയികളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ പേരു കാണാത്തതു കൊണ്ടാവാം. രമ്യ എന്നെ ഫോണില്‍ വിളിച്ചു. 'സാര്‍, ലിസ്റ്റില്‍ എന്റെ പേരില്ല'. 'കുട്ടീ നീ തോറ്റിരിക്കുന്നു' എന്നെനിക്കു പറയാന്‍ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. സ്‌കൂളിലേക്കു വരാം എന്നു പറഞ്ഞ് ഞാന്‍ ഫോണ്‍ കട്ട് ചെയ്തു. വിജയിക്കുമെന്ന് അത്രയ്ക്കവള്‍ക്ക് ആത്മവിശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കാം. അതുകൊണ്ടായിരിക്കാം, ലിസ്റ്റില്‍ പേരു കാണാതായപ്പോള്‍ ആകാംക്ഷയോടെ അവളെന്നെ വിളിച്ചത്. എന്ന് മനസ്സില്‍ കണക്കു കൂട്ടി രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞ് ഞാന്‍ സ്‌കൂളിലേക്കു പോയി. ഹെഡ്മാഷെ കണ്ട് റെക്കോര്‍ഡ് ബുക്ക് എടുത്ത് നോക്കിയപ്പോഴാണ് ഞാന്‍ സത്യമറിഞ്ഞത്. ആ കുട്ടി കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷവും അതേ ക്ലാസ്സില്‍ തോറ്റതായിരുന്നു. എന്റെ മനസ്സ് വല്ലാതെ സങ്കടപ്പെട്ടു. ഒന്നിച്ചിരുന്ന് ഫൈനല്‍ റിസല്‍ട്ട് ചാര്‍ട്ട് ചെയ്യുമ്പോള്‍ ഏതെങ്കിലും സഹാധ്യാപകന് പറഞ്ഞ് തരാമായിരുന്നു-അവള് ഒരു വര്‍ഷം തോറ്റതാണെന്ന്..എങ്ങനെയെങ്കിലും ജയിപ്പിച്ചേക്കെന്ന്......
മൂന്നാം വര്‍ഷവും ഒരേ ക്ലാസ്സില്‍ തന്നെ പഠിക്കാനിരിക്കേണ്ട ദുര്‍ഗതി വന്നപ്പോള്‍ ആ കുട്ടി ക്ലാസ്സ്മാഷെ ശപിച്ചിട്ടുണ്ടാവുമോ...? എന്നെ വല്ലാതെ നിസ്സഹായനാക്കിയ ആ സംഭവം ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഇപ്പോഴുമുണ്ട് മനസ്സിനുള്ളില്‍ പറഞ്ഞറിയിക്കാന്‍ പറ്റാത്തൊരു നീറ്റല്‍...എന്നോട് ക്ഷമിക്കു കുട്ടീ...എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു....
