ചോക്ക്പൊടി
ഒമ്പതാം ക്ലാസ്സിലെ രമ്യ
2007ല് അധ്യാപക പരിശീലനം കഴിഞ്ഞ് സര്ട്ടിഫിക്കേറ്റ് കിട്ടുന്നതിനും മുമ്പേ ഞാന് ഒരു എയ്ഡഡ് ഹൈസ്കൂളില് അധ്യാപകനായി ചേര്ന്നു. മറ്റൊരധ്യാപകന്റെ ലീവിലേക്ക് ദിവസക്കൂലിക്കായിരുന്നു ഞാന് അവിടെ ഇംഗ്ലീഷ് അധ്യാപകനായി എത്തിയത്. ഒരെട്ടു മാസത്തോളം ഞാനവിടെ അധ്യാപകനായി തുടര്ന്നു. 'ഡെയ്ലി വെയ്ജസ്' ആണെങ്കിലും മാസം തികയുമ്പോള് ട്രഷറി വഴി കിട്ടുന്ന സര്ക്കാര് ശമ്പളത്തിന്റെ ഒരു സുഖം ജീവിതത്തില് ആദ്യാനുഭവമായിരുന്നു. എട്ട് മാസം എന്നത് വളരെ കുറഞ്ഞ കാലമാണെന്നറിയാം. എങ്കിലും ആ ചുരുങ്ങിയ കാലത്തിനിടയില് ഒരു ഹൈസ്കൂള് അധ്യാപകനുണ്ടാവാനിടയുള്ള സ്കൂള് അനുഭവങ്ങള് എന്നെ ത്രസിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ജോലി തുടങ്ങി മൂന്നാം ദിവസം തന്നെ ഹെഡ്മാഷ് എനിക്ക് ഒമ്പത് ഐ-യുടെ ക്ലാസ്സ് ചാര്ജും തന്നു. അങ്ങനെ നാല്പതോളം അംഗങ്ങളുള്ള ഒരു ക്ലാസിന്റെ രക്ഷാധികാരി ഞാനായി. ബി.എഡ്. കോഴ്സിന്റെ ഭാഗമായ 40 ദിവസത്തെ ടീച്ചിംഗ് പ്രാക്ടീസിനിടയില് വീണുകിട്ടിയ അനുഭവങ്ങള് മാത്രമുള്ള ഒരാളായിട്ടും ക്ലാസ്സധ്യാപകന്റെ റോള് മാക്സിമം പ്രൊഫഷണലാക്കാന് ഞാന് ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്.
സ്കൂളില് കൊല്ലപ്പരീക്ഷയുടെ സമയമായി. പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞ് ഉത്തരക്കടലാസുകള് മൂല്യ നിര്ണ്ണയം നടത്തി മാര്ക് ലിസ്റ്റുകള് ക്ലാസധ്യാപകരുടെ കൈകളിലെത്തി. എന്റെ ക്ലാസ്സില് മൊത്തം ആറ് കുട്ടികള് തോറ്റിരിക്കുന്നു. മൂന്ന് ആണ്കുട്ടികളും, മൂന്ന് പെണ്കുട്ടികളും. വളരെ കുറഞ്ഞ മാര്ക്കിന് ഒരു വിഷയത്തില് തോറ്റതിന്റെ പേരില് മാത്രം ഒമ്പതാം ക്ലാസ്സ് കടമ്പ കടക്കാത്ത ഒരാണ്കുട്ടിയും ഒരു പെണ്കുട്ടിയും എന്റെ മോഡറേഷനില് ജയിച്ചു കയറി. മറ്റ് നാലുപേരുടെ കാര്യത്തില് ഒരഡ്ജസ്റ്റ്മെന്റും നടക്കില്ലായിരുന്നു. അക്കൂട്ടത്തില് ഒരാളായിരുന്നു രമ്യ. പഠനത്തില് അല്പം പിറകോട്ടാണെങ്കിലും ക്ലാസ്സില് നല്ല അച്ചടക്കമുള്ള ഒരു പാവം കുട്ടി. ക്ലാസ്സിലായാലും പുറത്തായാലും എപ്പോഴും ചിരിച്ചു കൊണ്ടേ ഞാനവളെ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ.
റിസള്ട്ട് വന്നപ്പോള് വിജയികളുടെ കൂട്ടത്തില് പേരു കാണാത്തതു കൊണ്ടാവാം. രമ്യ എന്നെ ഫോണില് വിളിച്ചു. 'സാര്, ലിസ്റ്റില് എന്റെ പേരില്ല'. 'കുട്ടീ നീ തോറ്റിരിക്കുന്നു' എന്നെനിക്കു പറയാന് കഴിയുമായിരുന്നില്ല. സ്കൂളിലേക്കു വരാം എന്നു പറഞ്ഞ് ഞാന് ഫോണ് കട്ട് ചെയ്തു. വിജയിക്കുമെന്ന് അത്രയ്ക്കവള്ക്ക് ആത്മവിശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കാം. അതുകൊണ്ടായിരിക്കാം, ലിസ്റ്റില് പേരു കാണാതായപ്പോള് ആകാംക്ഷയോടെ അവളെന്നെ വിളിച്ചത്. എന്ന് മനസ്സില് കണക്കു കൂട്ടി രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞ് ഞാന് സ്കൂളിലേക്കു പോയി. ഹെഡ്മാഷെ കണ്ട് റെക്കോര്ഡ് ബുക്ക് എടുത്ത് നോക്കിയപ്പോഴാണ് ഞാന് സത്യമറിഞ്ഞത്. ആ കുട്ടി കഴിഞ്ഞ വര്ഷവും അതേ ക്ലാസ്സില് തോറ്റതായിരുന്നു. എന്റെ മനസ്സ് വല്ലാതെ സങ്കടപ്പെട്ടു. ഒന്നിച്ചിരുന്ന് ഫൈനല് റിസല്ട്ട് ചാര്ട്ട് ചെയ്യുമ്പോള് ഏതെങ്കിലും സഹാധ്യാപകന് പറഞ്ഞ് തരാമായിരുന്നു-അവള് ഒരു വര്ഷം തോറ്റതാണെന്ന്..എങ്ങനെയെങ്കിലും ജയിപ്പിച്ചേക്കെന്ന്......
മൂന്നാം വര്ഷവും ഒരേ ക്ലാസ്സില് തന്നെ പഠിക്കാനിരിക്കേണ്ട ദുര്ഗതി വന്നപ്പോള് ആ കുട്ടി ക്ലാസ്സ്മാഷെ ശപിച്ചിട്ടുണ്ടാവുമോ...? എന്നെ വല്ലാതെ നിസ്സഹായനാക്കിയ ആ സംഭവം ഓര്ക്കുമ്പോള് ഇപ്പോഴുമുണ്ട് മനസ്സിനുള്ളില് പറഞ്ഞറിയിക്കാന് പറ്റാത്തൊരു നീറ്റല്...എന്നോട് ക്ഷമിക്കു കുട്ടീ...എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു....
സാധീ ..ചിലത് അങ്ങിനെയാണ് ..നാം അറിയാതെ, അല്ലെങ്കിലും നമ്മള്ക്കൊന്നും ചെയ്യാന് കഴിയാത്ത ചില സംഭവങ്ങള് പോലും നമ്മെ എന്നും വേട്ടയാടി കൊണ്ടിരിക്കും .
ReplyDeleteപത്താം ക്ലാസ്സില് അഞ്ചു തവണ പരായപ്പെട്ട ഒരു വിദ്യാര്ഥിയെ പത്താം തരം കണക്കു പരീക്ഷക്ക് വിജയം ഉറപ്പു നല്കി ഞാന് പരിശീലിപ്പിച്ചിരുന്നു . ഏതാണ്ട് എഴുപത് ശതമാനം മാര്ക്ക് വാങ്ങി മോഡല് പരീക്ഷ വരെ പാസായ അവന് ആ വര്ഷം റിസള്ട്ട് വന്നപ്പോഴും നിരാശയായിരുന്നു ഫലം . അന്ന് അവനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാന് വാക്കുകള് കിട്ടാതിരുന്ന എന്നോട് അവന്റെ ഉപ്പയുടെ പരിഹാസ വാക്കുകളും ആക്ഷേപങ്ങളും ആണ് അവനെ പരീക്ഷ ഹാളില് വേട്ടയാടുന്നത് എന്ന് പറയുമ്പോള് അവനു വേണ്ട വിധം കൌണ്സിലിംഗ് നല്കാന് കഴിയാത്തതിലുള്ള എന്റെ മനോ വിഷമം വര്ദ്ധിക്കുകയായിരുന്നു
താങ്കസ് അഷ്റഫ്കാ....
Deleteമനുഷ്യമ്മാരുടെ കണക്കുകളെല്ലാം തെറ്റാനുള്ളതല്ലേ....
തെറ്റാത്ത കണക്കുപുസ്തകം അങ്ങ് റബ്ബിന്റെ സവിധത്തിലല്ലേ....
ശരിയാണ് ശരിയാണ്
എന്ന് നൂറ് വട്ടം മനസ്സില് പറഞ്ഞുറപ്പിച്ചെഴുതിയ
ഉത്തരവും ചിലപ്പോള് തെറ്റിപ്പോകാറില്ലേ....
പക്ഷേ ജീവിതമാകുന്ന പരീക്ഷയില്
അങ്ങനെയെഴുതുന്ന ഉത്തരം തെറ്റാതിരിക്കാന്
നമുക്ക് ജഗന്നിയന്താവിനോടു പ്രാര്ത്ഥിക്കാം......
നാഥന് തുണയക്കട്ടെ.....
വായിച്ചപ്പോള് വളരെ സങ്കടം തോന്നി.പ്രത്യേകിച്ചും ഒരു പെണ്കുട്ടിയായതുകൊണ്ട്,മൂന്നാം വര്ഷവും ഒരേ ക്ലാസ്സില് തന്നെ പഠിക്കുന്നതില് ആ കുട്ടിക്ക് എന്ത് വിഷമം ഉണ്ടായിക്കാണും എന്ന് ഊഹിക്കാവുന്നതേ ഉള്ളൂ.ആ ലിസ്റ്റിലുള്ളവരുടെ കഴിഞ്ഞ വര്ഷത്തെ റിസള്ട്ട് കൂടി അറിഞ്ഞതിനു ശേഷം തീരുമാനിച്ചിരുന്നെങ്കില് ഒഴിവാക്കാമായിരുന്ന ഒന്ന്.സാരമില്ല മാഷേ, ചില കാര്യങ്ങള് അങ്ങനെയാണ്,എന്തായാലും നല്ല ഒരു അനുഭവം,നന്നായി വിവരിച്ചു!!
ReplyDeleteആശംസകള്!!
നന്ദി..മോഹന് കരയത്ത്.....
Deleteഅപരന്റെ സങ്കടങ്ങള് നമ്മുടെ സങ്കടങ്ങളായി കാണാന് കഴിയുമ്പോഴാണ് മനുഷ്യന് ശരിക്കും മനുഷ്യനാകുന്നത്....